Ragnarr loðbrók (Rloð)
volume 8; ed. Rory McTurk;
VIII. Lausavísur (Lv) - 10
|
Lausavísur —
Rloð LvVIII (Ragn)
Not published: do not cite (Rloð LvVIII (Ragn))
stanzas: 1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
SkP info: VIII, 670 |
old edition
introduction
edition
manuscripts
transcriptions
concordance
search
files
| 7 — Rloð Lv 7VIII (Ragn 23)
edition
interactive
full text
transcriptions
old edition
references concordance
Cite as: Rory McTurk (ed.) 2017, ‘Ragnars saga loðbrókar 23 (Ragnarr loðbrók, Lausavísur 7)’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry in fornaldarsögur. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 8. Turnhout: Brepols, p. 670. Spari manngi röf Rínar,
ef röskr vili hermenn;
verr samir hoskum hilmi
hringa fjölð en drengja.
Ilt er í borghlið baugum
brandrauðum fram standa;
allmarga veit ek jöfra,
þá er auðr lifir, dauða. | Spari manngi {röf Rínar}, ef röskr vili hermenn; fjölð hringa samir hoskum hilmi verr en drengja. Ilt er standa fram í borghlið brandrauðum baugum; ek veit allmarga jöfra dauða, þá er auðr lifir. Let no person be sparing of {the amber of the Rhine} [GOLD], if a brave man should want soldiers; a multitude of rings befits a wise ruler worse than one of men. It is no good entering the gate of a stronghold with fire-red rings; I know of very many kings who are dead, while their wealth lives on.
|
texts: ‹Ragn 23› editions: Skj Anonyme digte og vers [XIII]: E. 2. Vers af Fornaldarsagaer: Af Ragnarssaga loðbrókar VI 1 (AII, 237-8; BII, 257); Skald II, 133, NN §3181; FSN 1, 278-9 (Ragn ch. 14), Ragn 1891, 208 (ch. 14), Ragn 1906-8, 155, 186, 210-11 (ch. 15), Ragn 1944, 92-3, 95 (ch. 15), FSGJ 1, 265 (Ragn ch. 15), Ragn 1985, 137 (ch. 15), Ragn 2003, 49-50 (ch. 15), CPB II, 350.
sources
|
|