Cite as: Margaret Clunies Ross (ed.) 2017, ‘Ǫrvar-Odds saga 117 (Ǫrvar-Oddr, Ævidrápa 47)’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry in fornaldarsögur. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 8. Turnhout: Brepols, p. 925.
Váru vit Hjálmarr hvert dægr glaðir,
meðan herskipum heilir réðum, |
unz í Sámseyju seggi fundum,
þá er benlogum bregða kunnu. |
Váru vit Hjálmarr glaðir hvert dægr, meðan réðum herskipum heilir, unz fundum seggi í Sámseyju, þá er kunnu bregða {benlogum}.
Hjálmarr and I were happy every day while, unscathed, we steered our warships, until we came upon men on Samsø who knew how to brandish {wound-flames} [SWORDS].
Mss: 343a(81r), 471(95r-v), 173ˣ(63va-b) (Ǫrv)
Readings: [1] Váru: várum 471, 173ˣ
Editions: Skj: Anonyme digte og vers [XIII], E. 10. Vers af Fornaldarsagaer: Af Ǫrvar-Oddssaga IX 47: AII, 314, BII, 333-4, Skald II, 179; Ǫrv 1888, 204, FSGJ 2, 354.
Notes: [All]: The poem now begins to deal with the fight between Oddr and Hjálmarr and the twelve berserks on Samsø; see further Introduction to Ǫrv 5-12 and Notes to those stanzas.