Cite as: Kari Ellen Gade (ed.) 2017, ‘Snorri Sturluson, Háttatal 97’ in Kari Ellen Gade and Edith Marold (eds), Poetry from Treatises on Poetics. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 3. Turnhout: Brepols, p. 1206.
Lyptak ljósu lofi þjóðkonungs;
upps fyr ýta jarls mærð borin.
Hverr muni heyra hróðr gjǫflata
seggr svá kveðinn seims ok hnossa? | Lyptak ljósu lofi þjóðkonungs; mærð jarls [e]s borin upp fyr ýta. Hverr seggr muni heyra hróðr gjǫflata seims ok hnossa kveðinn svá? I lifted up the bright praise of the mighty king; the splendour of the jarl is proclaimed before men. What man may hear a praise-poem about a miser with gold and treasures composed in such a way?
|
texts: ‹Ht 100›,
‹SnE 692›
editions: Skj Snorri Sturluson: 2. Háttatal 97 (AII, 76; BII, 87); Skald II, 48; SnE 1848-87, I, 712-13, III, 134, SnE 1879-81, I, 15, 85, II, 33, SnE 1931, 251, SnE 2007, 38; Konráð Gíslason 1895-7, I, 65-6.
sources