other images:

stanzas:
Sigrdr 1 (33-1)
    ‘Hvað beit brynju? ’
[not skaldic] (1-1)
    ‘Hann svaraði: ’
Sigrdr 3 (2-4)
    ‘Lengi ek svaf, ’
Sigrdr 2 (2-2)
    ‘Sigmundar burr, ’
[not skaldic] (4-5)
    ‘Sigurðr settiz niðr ok spyrr hana nafns. Hon tók þá horn fullt mjaðar ok gaf hánum minnisveig. ’
Sigrdr 4 (6-7)
    ‘Heill dagr! ’
Sigrdr 5 (7-9)
    ‘Heilir æsir! ’
[not skaldic] (9-18)
    ‘Hon nefndiz Sigrdrífa ok var valkyrja. Hon sagði að tveir konungar börðuz. Hét annarr Hjálm-Gunnarr. Hann var þá gamall ok inn mesti hermaðr ok hafði Óðinn hánum sigri heitið en annarr hét Agnarr, Hauðu bróðir, er vættr engi vildi þiggja. Sigrdrífa felldi Hjálm-Gunnar íorrustunni. En Óðinn stakk hana svefnþorni íhefnd þess ok kvað hana aldri skyldu síðan sigr vega íorrustu ok kvað hana giftaz skyldu. En ek sagðak hánum að ek strengdak heit þar ímót að giftaz öngum þeim manni er hræðaz kynni. Hann segir ok biðr hana kenna sér speki ef hon vissi tíðindi ór öllum heimum. Sigrdrífa kvað: ’
Sigrdr 6 (18-20)
    ‘Bjór færi ek þér, ’
Sigrdr 7 (20-22)
    ‘Sigrúnar þú skalt rísta ’
Sigrdr 8 (22-25)
    ‘Ölrúnar skaltu kunna ’
Sigrdr 9 (25-26)
    ‘Bjargrúnar skaltukunna ’
Sigrdr 10 (27-29)
    ‘Brimrúnar skalturísta ’
Sigrdr 11 (29-31)
    ‘Limrúnar skaltu kunna ’
Sigrdr 12 (31-34)
    ‘Málrúnar skaltu kunna ’
Sigrdr 13 (34-3)
    ‘Hugrúnar skaltukunna ’

prose text:

Edda (poetic)

Sigrdrífumál

Sigrdrífumál

Sigurdrífumál