Drepnir menn, er þar skulu brenna, reknir brott í drukknan dauðans, gnísta tennr í fýlu og frosti; fjandr standa í kring um búka. Er brigsli og hróp að gjörvum glæpum, grimmlig sótt í myrkri og ótta; er eingi ván á öðru en pínu, eilíf nauð, en dauðinn er kvikr.

Slain men, who there must burn, driven away to the drowning of death, gnash their teeth in foulness and frost; devils stand in a ring around their bodies. There is scoffing and hooting at their committed sins, hideous grief in darkness and terror; there is no hope of anything other than torment, eternal distress, and death is alive.