Heimskringla (Hkr)
prose works Haralds saga gráfeldar (HGráf) - 16
Haralds saga hárfagra (HHárf) - 53
Haralds saga Sigurðssonar (HSig) - 101
Haraldssona saga (HSona) - 32
Hákonar saga góða (HákGóð) - 35
Hákonar saga herðibreiðs (HákHerð) - 21
Hálfdanar saga svarta (Hálfds) - 11
Magnúss saga berfœtts (Mberf) - 26
Magnúss saga blinda ok Haralds gilla (MbHg) - 16
Magnúss saga Erlingssonar (MErl) - 43
Magnúss saga ins góða (MGóð) - 37
Magnússona saga (Msona) - 33
Óláfs saga helga (in Heimskringla) (ÓHHkr) - 254
Óláfs saga kyrra (ÓlKyrr) - 7
Óláfs saga Tryggvasonar in Heimskringla (ÓTC) - 115
Prologue to Heimskringla (HkrProl) - 2
Ynglinga saga (Yng) - 105
|
Ynglinga saga —
YngII
Not published: do not cite (YngII)
chapters (and excerpts): 1
1b
1c
2
2b
2c
3
3b
4
4b
4c
5
5b
5c
5d
6
6b
6c
7
7b
7c
8
8b
8c
8d
8e
9
9b
9c
9d
9e
10
10b
10c
10d
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
23b
24
25
25b
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
| 4 — Yng ch. 4
edition
interactive
full text
transcriptions
old edition
references concordance grammar
quiz
Cite as: Not published: do not cite (Yng ch. 4)
|
sitt og höfðu ýmsir sigur. Herjuðu hvorir land annarra og gerðu skaða. En er það leiddist hvorumtveggjum lögðu þeir milli sín sættarstefnu og gerðu frið og seldust gíslar. Fengu Vanir sína hina ágæstu menn, Njörð hinn auðga og son hans Frey, en Æsir þar í mót þann er Hænir hét og kölluðu hann allvel til höfðingja fallinn. Hann var mikill maður og hinn vænsti. Með honum sendu Æsir þann er Mímir hét, hinn vitrasti maður, en Vanir fengu þar í mót þann er spakastur var í þeirra flokki. Sá hét Kvasir. En er Hænir kom í Vanaheim þá var hann þegar höfðingi ger. Mímir kenndi honum ráð öll. En er Hænir var staddur á þingum eða stefnum, svo að Mímir var eigi nær, og kæmu nokkur vandamál fyrir hann þá svaraði hann æ hinu sama: «Ráði aðrir,» kvað hann. Þá grunaði Vani að Æsir mundu hafa falsað þá í mannaskiptinu. Þá tóku þeir Mími og hálshjuggu og sendu höfuðið Ásum. Óðinn tók höfuðið og smurði urtum þeim er eigi mátti fúna og kvað þar yfir galdra og magnaði svo að það mælti við hann og sagði honum marga leynda hluti. Dóttir Njarðar var Freyja. Hún var blótgyðja. Hún kenndi fyrst með Ásum seið sem Vönum var títt. Þá er Njörður var með Vönum þá hafði hann átta systur sína því að það voru þar lög. Voru þeirra börn Freyr og Freyja. En það var bannað með Ásum að byggja svo náið að frændsemi.
sitt og höfðu ýmsir sigur. Herjuðu hvorir land annarra og gerðu skaða. En er það leiddist hvorumtveggjum lögðu þeir milli sín sættarstefnu og gerðu frið og seldust gíslar. Fengu Vanir sína hina ágæstu menn, Njörð hinn auðga og son hans Frey, en Æsir þar í mót þann er Hænir hét og kölluðu hann allvel til höfðingja fallinn. Hann var mikill maður og hinn vænsti. Með honum sendu Æsir þann er Mímir hét, hinn vitrasti maður, en Vanir fengu þar í mót þann er spakastur var í þeirra flokki. Sá hét Kvasir. En er Hænir kom í Vanaheim þá var hann þegar höfðingi ger. Mímir kenndi honum ráð öll. En er Hænir var staddur á þingum eða stefnum, svo að Mímir var eigi nær, og kæmu nokkur vandamál fyrir hann þá svaraði hann æ hinu sama: «Ráði aðrir,» kvað hann. Þá grunaði Vani að Æsir mundu hafa falsað þá í mannaskiptinu. Þá tóku þeir Mími og hálshjuggu og sendu höfuðið Ásum. Óðinn tók höfuðið og smurði urtum þeim er eigi mátti fúna og kvað þar yfir galdra og magnaði svo að það mælti við hann og sagði honum marga leynda hluti. Dóttir Njarðar var Freyja. Hún var blótgyðja. Hún kenndi fyrst með Ásum seið sem Vönum var títt. Þá er Njörður var með Vönum þá hafði hann átta systur sína því að það voru þar lög. Voru þeirra börn Freyr og Freyja. En það var bannað með Ásum að byggja svo náið að frændsemi.
|
text
continue
|
editions: Skj Not in Skj;
sources
|
|