Heimskringla (Hkr)
prose works Haralds saga gráfeldar (HGráf) - 16
Haralds saga hárfagra (HHárf) - 53
Haralds saga Sigurðssonar (HSig) - 101
Haraldssona saga (HSona) - 32
Hákonar saga góða (HákGóð) - 35
Hákonar saga herðibreiðs (HákHerð) - 21
Hálfdanar saga svarta (Hálfds) - 11
Magnúss saga berfœtts (Mberf) - 26
Magnúss saga blinda ok Haralds gilla (MbHg) - 16
Magnúss saga Erlingssonar (MErl) - 43
Magnúss saga ins góða (MGóð) - 37
Magnússona saga (Msona) - 33
Óláfs saga helga (in Heimskringla) (ÓHHkr) - 254
Óláfs saga kyrra (ÓlKyrr) - 7
Óláfs saga Tryggvasonar in Heimskringla (ÓTC) - 115
Prologue to Heimskringla (HkrProl) - 2
Ynglinga saga (Yng) - 105
|
Ynglinga saga —
YngII
Not published: do not cite (YngII)
chapters (and excerpts): 1
1b
1c
2
2b
2c
3
3b
4
4b
4c
5
5b
5c
5d
6
6b
6c
7
7b
7c
8
8b
8c
8d
8e
9
9b
9c
9d
9e
10
10b
10c
10d
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
23b
24
25
25b
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
| 2 — Yng ch. 2
edition
interactive
full text
transcriptions
old edition
references concordance grammar
quiz
Cite as: Not published: do not cite (Yng ch. 2)
|
höfuðborgin, er í var landinu, kölluðu þeir Ásgarð. En í borginni var höfðingi sá er Óðinn var kallaður. Þar var blótstaður mikill. Það var þar siður að tólf hofgoðar voru æðstir. Skyldu þeir ráða fyrir blótum og dómum manna í milli. Það eru díar kallaðir eða drottnar. Þeim skyldi þjónustu veita og lotning allt fólk. Óðinn var hermaður mikill og mjög víðförull og eignaðist mörg ríki. Hann var svo sigursæll að í hverri orustu fékk hann gagn og svo kom að hans menn trúðu því að hann ætti heimilan sigur í hverri orustu. Það var háttur hans, ef hann sendi menn sína til orustu eða aðrar sendifarar, að hann lagði farast. Svo var og um hans menn, hvar sem þeir urðu í nauðum staddir á sjá eða landi, þá kölluðu þeir á nafn hans og þótti jafnan fá af því fró. Þar þóttust þeir eiga allt traust er hann var. Hann fór oft svo langt í brott að hann dvaldist í ferðinni mörg misseri.
höfuðborgin, er í var landinu, kölluðu þeir Ásgarð. En í borginni var höfðingi sá er Óðinn var kallaður. Þar var blótstaður mikill. Það var þar siður að tólf hofgoðar voru æðstir. Skyldu þeir ráða fyrir blótum og dómum manna í milli. Það eru díar kallaðir eða drottnar. Þeim skyldi þjónustu veita og lotning allt fólk. Óðinn var hermaður mikill og mjög víðförull og eignaðist mörg ríki. Hann var svo sigursæll að í hverri orustu fékk hann gagn og svo kom að hans menn trúðu því að hann ætti heimilan sigur í hverri orustu. Það var háttur hans, ef hann sendi menn sína til orustu eða aðrar sendifarar, að hann lagði farast. Svo var og um hans menn, hvar sem þeir urðu í nauðum staddir á sjá eða landi, þá kölluðu þeir á nafn hans og þótti jafnan fá af því fró. Þar þóttust þeir eiga allt traust er hann var. Hann fór oft svo langt í brott að hann dvaldist í ferðinni mörg misseri.
|
text
continue
|
editions: Skj Not in Skj;
sources
|
|