Jǫrp mun eigi verpa
arm-Hlín* á glæ sínum;
orð spyrk gollhrings Gerðar
góð of skald í hljóði.
Annk, þótt eigi finnak
opt, goðvefjar þoptu;
viti menn, at hykk hennar
hôla rœkðarmôlum.
Jǫrp arm-Hlín* mun eigi verpa sínum á glæ; spyrk í hljóði góð orð Gerðar gollhrings of skald. Annk þoptu goðvefjar, þótt eigi finnak opt; viti menn, at hykk hôla rœkðarmôlum hennar.
The brown-haired Hlín <goddess> of the arm [WOMAN] will not throw away her [words] to no avail; I hear in secret the kind words of the Gerðr <goddess> of the gold ring [WOMAN] about the skald. I love the thwart of precious cloth [WOMAN], although I don’t often meet [her]; let men know that I think very highly of her caring comments.
[2] sínum: sinni F, E, J2ˣ, 42ˣ
[2] sínum ‘her [words]’: In the construction verpa á glæ, lit. ‘throw into the sea’, i.e. ‘throw away to no avail’ (ll. 1, 2), an implicit orðum (n. dat. pl.) ‘words’ is understood as a referent to sínum (dat. pl. or m. dat. sg.) ‘her’ (so Skj B). Kock’s (NN §2532) attempt to explain sínum as an absolute dat. (kvinnan kastar inte sitt i sjön ‘the woman does not throw hers into the sea’, i.e. ‘what she does, is not thrown away’, ‘what she does, she does not do in vain’) is less convincing. For the idioms kasta, verpa, bera á glæ ‘throw, carry into the sea’ (‘throw away to no avail’), see Fritzner: glær.
Pronouns and determiners: Possessive
masc. | fem. | neut. | ||
---|---|---|---|---|
sing. | N A G D | minn minn mín mínum | mín mína minnar minni | mitt mitt míns mínu |
pl. | N A G D | mínir mína minna mínum | mínar mínar minna mínum | mín mín minna mínum |