Remman brast af rót í kvistu;
rann þá glæpr af hverjum til annars;
leið svá heimr um langan tíma
lífs andvani en fullr af grandi.
Liettir hvörki ugg nie ótta,
eftir mest en þó er að lesti;
opið helvíti búið með bölvi
bauð sig fram við hvers manns dauða.
Remman brast af rót í kvistu; þá rann glæpr af hverjum til annars; leið heimr svá um langan tíma, lífs andvani, en fullr af grandi. Liettir hvörki ugg nie ótta, en þó er eftir mest að lesti; opið helvíti, búið með bölvi, bauð sig fram við dauða hvers manns.
The bitterness sprang forth from root to twigs; then sin ran from one to the next; the world proceeded thus for a long time, devoid of life and full of injury. Neither dread nor fear lets up, yet the worst is what comes at the last; gaping hell, provided with misfortune, presented itself at each man’s death.
[7] opið: að opið 99a