Sem próvandi segir, að ‘Éva,
svara mier skjótt! En hví hefir dróttinn
sætast ykkur blóm að bíta
bannað, lofað en flest alt annað?’
Svá fór það, er svaraði Éva,
sem margbrugðinn fjandinn hugði:
‘að ei fari við lífs af leiðum,
liettliga hröpum í dauðans stiettir.’
Sem próvandi segir, að ‘Éva, svara mier skjótt! En hví hefir dróttinn bannað ykkur að bíta sætast blóm, en lofað flest alt annað?’ Það fór svá, er Éva svaraði, sem margbrugðinn fjandinn hugði: ‘Að fari við ei af leiðum lífs, hröpum liettliga í stiettir dauðans.’
As one testing, he says, that ‘Eve, answer me quickly! Why has the Lord forbidden you to eat the sweetest fruit, but allowed almost everything else?’ So it went, that Eve answered, as the shifty fiend had expected: ‘So that we do not wander off the paths of life, perhaps rush into the ways of death.’
[7] ei: om. 99a, eigum 622, eigi 713, við Vb, 41 8°ˣ, 705ˣ, 4892
[7] að við ei fari ‘so that we do not wander’: The various mss have different readings. Skj B and Skald follow 713 in reading at eigi við, omitting the verb. The final <m> of the 1st pers. pl. subj. farim is omitted in the presence of an immediately following pers. pron. (cf. ANG §531.3).