Bera skuluð orð it efra,
— nú eru órir firar lagðir —
at mær hafi mína
mjó, Áslaugu, bauga.
Þá mun mest af móði,
er mik spyrja dauðan,
mín stjúpmóðir mildum
mögum sínum til segja.
Nú eru firar órir lagðir; skuluð bera orð Áslaugu it efra, at mjó mær hafi bauga mína. Þá mun stjúpmóðir mín segja mildum mögum sínum til, mest af móði, er mik spyrja dauðan.
Now our men are laid low; you are to bring word to Áslaug by land that a slender maiden may have my rings. Then, when they hear that I am dead, my stepmother will tell her generous sons about it, in the greatest grief.
[6] er: ef Hb
[6] er ‘when’: Ms. 1824b’s reading here gives marginally better sense than Hb’s ef ‘if’ in the context, and is adopted by all eds with the exception of Finnur Jónsson in Hb 1892-6 (as opposed to Skj B).