Þollr dylr saðrar snilli
seims, en þat veitk heiman,
— hverr sæi Hunds verk stœrri
hugstórs —, es frýr Þóri,
es þvergarða þorði
Þróttr, hinns framm of sótti,
glyggs í gǫgn at hǫggva
gunnranns konungmanni.
Þollr seims, es frýr Þóri, dylr saðrar snilli, en veitk þat heiman — hverr sæi stœrri verk hugstórs Hunds? —, es Þróttr þvergarða glyggs gunnranns, hinns of sótti framm, þorði at hǫggva í gǫgn konungmanni.
The fir-tree of gold [MAN] who reproaches Þórir conceals true valour, and I know that from home — who might have seen greater deeds of the mighty-hearted [Þórir] Hundr (‘Dog’)? —, when the Þróttr <= Óðinn> of the cross-fences of the storm of the battle-hall [SHIELD > BATTLE > SHIELD > WARRIOR], the one who pressed forwards, dared to strike at the royal person.
[2] þat veitk (‘þat veit ec’): þat veit Holm2, ek þat veit J2ˣ, veit ek Holm4, ‘þ(ar v)eit ek’(?) 61, þat frá ek Flat, þar veit ek Tóm
[2] veitk þat heiman ‘I know that from home’: It is not clear which statement this refers to. The precise antecedent of þat n. ‘that’ cannot be the f. snilli ‘valour’. It may be the fact of Þórir’s valour (so Hkr 1893-1901, IV) or the fact that some question it (so ÍF 27). ‘Home’ presumably means Norway, where Sigvatr lived for much of his life; see his Biography above, and Note to st. 15/7.