Mátta ek banorði fyr brögnum hrósa
snotra seggja, er til sævar kom.
Höfðum vit Hjálmarr haldit illa,
þá er Glámi stóð í gegnum spjör.
Ek mátta hrósa banorði snotra seggja fyr brögnum, er kom til sævar. Vit Hjálmarr höfðum haldit illa, þá er spjör stóð í gegnum Glámi.
I was able to boast about the death of wise men in the presence of warriors, when I came to the sea. Hjálmarr and I had taken it badly when a spear pierced Glámr.
[1] ek: so 471, 173ˣ, ‘[…]’ 343a