Grímr, Nár, Niði, Níðhǫggr, Dvalinn,
Náinn, Næfr, Nefi, Nífengr ok Dolgr,
Nýráðr ok Nýr, Norðri ok Suðri,
Skáværr, Skáfiðr, Skirvir, Virvir.
Grímr, Nár, Niði, Níðhǫggr, Dvalinn, Náinn, Næfr, Nefi, Nífengr ok Dolgr, Nýráðr ok Nýr, Norðri ok Suðri, Skáværr, Skáfiðr, Skirvir, Virvir.
Grímr, Nár, Niði, Níðhǫggr, Dvalinn, Náinn, Næfr, Nefi, Nífengr and Dólgr, Nýráðr and Nýr, Norðri and Suðri, Skáværr, Skáfiðr, Skirvir, Virvir.
[2] Níðhǫggr: ‘niðø̨ttr’ A, ‘[…]ho᷎ggr’ B, ‘nidho᷎ggr’ 744ˣ
[2] Níðhǫggr: So 744ˣ (B is only partly legible: ‘[…]ho᷎ggr’; the name is omitted in the LaufE mss). Ms. A has ‘niðø̨ttr’, which cannot be construed to make any sense. Níðhǫggr has been adopted in Skj B and Skald. Gould (1929, 952) explains Níðhǫggr as ‘hatefully striking one’, from níð n. ‘contumely, libel’ and the strong verb hǫggva ‘strike, hew’. A dwarf of this name is not mentioned elsewhere, but Níðhǫggr is known from eddic poetry as a mythical serpent (see Þul Orma 3/1, Note) and is also mentioned as such in Gylf (SnE 2005, 17). It is a heiti for ‘sword’ in Þul Sverða 9/8.