Hjuggu vér með hjörvi.
Hitt var ei fyr löngu,
er á Gautlandi gengum
at grafvitnis morði.
Þá fengu vér Þóru;
þaðan hétu mik fyrðar,
þá er ek lyngölun lagðak,
Loðbrók, at því vígi.
Stakk ek á storðar lykkju
stáli bjartra mála.
Hjuggu vér með hjörvi. Hitt var ei fyr löngu, er gengum at morði grafvitnis á Gautlandi. Þá fengu vér Þóru; fyrðar hétu mik Loðbrók þaðan, þá er ek lagðak lyngölun at því vígi. Ek stakk stáli bjartra mála á lykkju storðar.
We hewed with the sword. It was not long ago when we set about the slaying of the digging-wolf [SNAKE] in Götaland. That was when we married Þóra; people have called me Loðbrók (‘Hairy-breeches’) from the time when I stabbed the heather-fish [SNAKE] to death in that fight. I thrust the blade with bright ornaments at the loop of the earth [SNAKE].
[3] gengum: so all others, gengu 1824b
[3, 5] gengum; fengu vér ‘we set about; we married’: These are instances, not infrequent in Krm, of 1st pers. pl. forms (whether of verbs or pronouns) seeming to have singular reference to the speaker of the poem. On the treatment of such instances in the present edn, see the Introduction. Cf. also Helgi Guðmundsson (1972, 34-44) and McTurk (2011a).
Verbs: Strong Verbs
The stem of the subjunctive pl. is i-mutation of the indicative pl..
lúka ‘shut, end’
Indicative | Subjunctive | ||||
---|---|---|---|---|---|
Present | Past | Present | Past | ||
Active voice | |||||
sing. | 1 2 3 | lýk lýkr lýkr | lauk laukt lauk | lúka lúkir lúki | lyka lykir lyki |
pl. | 1 2 3 | lúkum lúkið lúka | lukum lukuð luku | lúkim lúkið lúki | lykim lykið lyki |
infinitive pres. part. past part. | lúka lúkandi lúkinn, lúkin, lúkit | ||||
Middle voice | |||||
sing. | 1 2 3 | lýkumk lýksk lýksk | laukumk laukzk lauksk | lúkumk lúkisk lúkisk | lykumk lykisk lykisk |
pl. | 1 2 3 | lúkumk lúkizk lúkask | lukumk lukuzk lukusk | lúkimk lúkizk lúkisk | lykimk lykizk lykisk |
infinitive pres. part. past part. | lúkask lúkandisk lúkizk |