Haraldr var (herr skar)
harðráðr sigrs bráðr;
— snart lið sleit frið —
(sverðs egg manns legg).
Bargsk ǫld; beit skjǫld
brandr þuðr; óx guðr;
skaut gramr geðframr;
gnast almr; flaug malmr.
Harðráðr Haraldr var bráðr sigrs; herr skar legg manns egg sverðs; snart lið sleit frið. Ǫld bargsk; þuðr brandr beit skjǫld; guðr óx; geðframr gramr skaut; almr gnast; malmr flaug.
Hard-ruling Haraldr was quick [to gain] victory; the army cut a man’s leg with the sword’s edge; the keen company sundered the peace. People saved themselves; a slender blade bit a shield; battle increased; the outstanding-minded lord shot; an elm-bow cracked; an arrow flew.
[2] bráðr sigrs ‘quick [to gain] victory’: Lit. ‘quick of victory’. Both Skj B and Skald read sigbráðr ‘battle-swift’ rather than sigrs bráðr (so papp25ˣ). That emendation is unnecessary (see Hl 1941).