Knútr vas und himnum.
Hykk ætt at frétt
Haralds í her
hug vel duga.
Lét lýrgǫtu
lið suðr ór Nið
Óláfr jǫfurr
ársæll fara.
Knútr vas und himnum … Hykk at frétt hug duga ætt Haralds vel í her. Óláfr, ársæll jǫfurr, lét lið fara lýrgǫtu suðr ór Nið.
Knútr was under the heavens … I believe, according to reports, [his] courage served the descendant of Haraldr [= Óláfr] well in battle. Óláfr, the season-blessed prince, let his fleet travel the pollack-path [SEA] south from Nidelven.
[1] vas (‘var’): varð 321ˣ, 73aˣ, Flat, er 68, FskBˣ
[1]: This line opens the poem’s klofastef ‘split refrain’, which is completed by st. 6/8 and repeats at st. 7/1; st. 6/8 repeats at sts 9/8 and 11/8. The complete refrain reads Knútr vas und himnum | hǫfuðfremstr jǫfurr, i.e. Knútr vas hǫfuðfremstr jǫfurr und himnum ‘Knútr was the most eminent prince under the heavens’.
Irregular verbs: vera (to be)
indic. | subj. | ||||
---|---|---|---|---|---|
pres. | past | pres. | past | ||
sing. pl. | 1 2 3 1 2 3 | em ert er erum eruð eru | var vart var várum váruð váru | sé sér sé sém séð sé | væra værir væri værim værið væri |
imperative past part. | ver, verið verit |