Errinn sendi ungan svarra
út í lönd á geima þrútinn;
aldri fréttuð jöfra dróttins
æðri ferð af heimangerðum.
Allir tóku yppiþollar
unnartams fyrir lægi sunnan
ára blakks, sem allvaldr væri
innan lands, við dóttur þinni.
Errinn sendi ungan svarra út í lönd á þrútinn geima; aldri fréttuð æðri ferð af heimangerðum dróttins jöfra. Allir yppiþollar unnartams blakks ára fyrir sunnan lægi tóku við dóttur þinni, sem allvaldr væri innan lands.
The bold one sent the young, proud lady abroad onto the swollen ocean; never did you hear about a more outstanding retinue sent from home by a lord of princes [KING]. All the extolling fir-trees of the wave-tame horse of the oars [SHIP > SEAFARERS] south of the sea received your daughter as if she were a mighty ruler within the land.
[3] aldri fréttuð ‘never did you hear’: It is rather unusual to mention the travels of young women in skaldic poetry. Kristín is like a personification of the Norw. state, her attire and retinue reflecting the glory and riches of the king himself (cf. ll. 7-8).