Margaret Clunies Ross (ed.) 2017, ‘Máguss saga jarls 3 (Mágus jarl, verses 3)’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry in fornaldarsögur. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 8. Turnhout: Brepols, p. 601.
Veit ek í öndvegi öðru sitja,
sá er í ráðum reyndr at illu.
Rigar þú í rúmi; ragr ertu, Ubbi;
þér er verst gefit, er þik varðar mest.
Ek veit sitja í öðru öndvegi, sá er reyndr at illu í ráðum. Þú rigar í rúmi; ertu ragr, Ubbi; verst er gefit þér, er varðar þik mest.
‘I know there sits in the second high-seat the one who is steeped in evil in his plans. You are squirming in your seat; you are a scoundrel, Ubbi; you are worst in that which concerns you most. ’
Even more laughter follows the second stanza. For a third time the old man walks before everyone in the hall and utters a third stanza in a low voice.
[7-8]: These lines are very similar in sentiment to a passage of the prose text in the longer recension (Mág 1858, 72 with editorial normalisation): ‘ok þú, Ubbi, munt þó verst duga, sem þér er vandast um, ok konungr hefir mest traust á þinni fylgð’ ‘“and you, Ubbi, will yet do your worst, when you are in difficulties, and the king has most trust in your guidance”’, and a similar statement occurs in the shorter recension (Mág 1884, 22).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Veit ek í öndvegi
öðru sitja,
sá er í ráðum
reyndr at illu.
Rigar þú †Irumj† ;
ragr ertu, Ubbi;
þér er verst gefit,
þat þik varðar mestu.
Weitec ij aunduegi audru sitia sꜳer ij ʀadum ʀey | ndr ath illu · ʀigar þu Irung ragr ertu ubbe þierer | uerst gefith þat þic uardar mestu
(MCR)
Veit ek í öndvegi
öðru sitja,
sá er í ráðum
reyndr at illu.
Rigar þú í rúmi;
ragr ertu, Ubbi;
þér er verst gefit,
þat er þér varðar helst.
Veit eg i aundvege ꜷdro sitia, sä er ï radum rein|dr ad illú, rigar þü ï rüme, ragr ertu Ubbe, þier er vest gefit, þat er þier vardar hellst,
(JG)
Veit ek í öndvegi
öðru sitja,
sá er í ráðum
reyndr at illu.
Rigar þú †Irun† ;
ragr ertu, Ubbi;
þat er þik verst gefit,
er þik varðar mest.
Weit ek i ꜷndveigi, | ꜷdru sitia, | Sa̋ er i ʀædum, | ʀeyndur at illu || ʀigar þű Irun, | ʀagur ertú Úbbi, | þat er þier vest gefit, | Er þik vardar mest.
(JG)
Veit ek í öndvegi
öðru sitja,
sá er í ráðum
reyndr at illu.
Rigar þú í rúmi;
ragr ertu, Ubbi;
þat er þér verst gefit,
er þik varðar mest.
Weit eg i aúndúgi audrú sitia sa er i radum reindr ad illú rigar þú i rúmi ragúr ertú Ubbi þad er þer vest gefit er þig vardar mest
(TW)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.