R. D. Fulk (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Austrfararvísur 20’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 611.
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þétt fengum svǫr — sátta
— sakar leggið it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spakr Ulfr lét tekit sátta môlum meðal ykkar beggja, Ôleifr; fengum þétt svǫr; it leggið sakar. Rǫgnvaldr lét þær gefit þér, {rýrir aldar þjófa}, sem engar heiptir riptar væri reknar.
‘Wise Úlfr caused to be adopted the peace proposals between you both, Óláfr; we [I] received watertight replies; you two are putting aside conflict. Rǫgnvaldr caused those [conflicts] to be conceded to you, destroyer of the race of thieves [JUST RULER = Óláfr], as if no enmity on account of treaty-breaking had been perpetrated.’
As for st. 17.
[5-8]: The general sense seems to be that all past differences will be forgotten, but the syntax and especially the status of þær (f. nom./acc. pl.) ‘those’ in l. 6 are somewhat elusive. In the present interpretation (which is close to those of Kock (NN §171), ÍF 27 and Hkr 1991), þær ‘those’ is assumed to refer back to f. pl. sakar ‘conflicts’. Finnur Jónsson (Skj B) instead takes þær to modify heiptir in l. 7, and he interprets the helmingr to mean ‘Just ruler, Rǫgnvaldr declared that it was an easy matter for you to forgo pursuing further the indignation over the breach of the peace’. Ternström’s interpretation is similar, but he would have þjófa rýrir … aldar ‘destroyer of the race of thieves’ in ll. 5, 8 describe Rǫgnvaldr.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — setta
— sakar leggið it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spacr let ulfr meðal yccar olafr tekit malom þau | fengum svor setta sacar leɢit it beɢia . þer let þiofa ryrir þęr sem avngar veri riptar recnar heiptir | ravgnvalldr gefit alldar .
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Áleif, tekit môlum
— þau fundum svǫr — setta
— sakar leggi it — beggja.
ber lét ek, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spakr let | vlfr meþal [blank space] yckar olaf tekit | malvm ᷎ þav fvɴdvm svor setta ᷎ sakar | leɢi þiᴛ beɢia ᷎ þer let ek þiofa ryrir ||
(VEÞ)
Spakr lét †ylfr† meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sætta
— sátt leggi it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptr †ræknar heiptr†,
Rǫgnvaldr †gefan†, aldar.
Spakr let ylfr meþalykkar, Olafr tekit malum, þau fengum suaur; sætta, satt leggi, þit beggia; þer let þiofa | ryrer, þær sem engar ueri, riptr ræknar heiptr, Raugnualldr ge | fan alldir,
(RDF)
spaker | let Ulfer medal y̋ckar olafer | tekit malom taufengum svor, | setta sakar leggit it beggia. Ter | let tiofa ry̋rer tha̋r sem aunger | veri ripter rekner heipter Raug | vallder gefin alldar. |
(VEÞ)
spakt lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sætta
— sakar leggið it — beggja.
þar lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spakt let Ulfr medal ýckar | Alafr tekit malum | þau feingom svor sætta | sakar leggit it beggia; | þar let þiofa rijrir | þær sem ongar væri | riptar reknar heiptir | Ragnvalldr gefit alldar. |
(VEÞ)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, rekit môlum
— þau fengum svǫr — sættar
— sakar leggi it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr kveðit, aldar.
Spakr lęt vlfr m | edal yckar . olafr rekít malvm . þav fengvm | svaur sættar . sakar leggi þit beggia . þer lęt | þiofa ryrir þær sem eíngar væri . riptar rek | nar he⸌i⸍ptir . raugnvalldr quedit alldar .
(RDF)
Spakr lét ulfs meðan ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sætta
— sakir leggið it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spakr lét ulfs meðan yar . | olafr tekit malum . þau fengum | svaur sætta . sakir leɢgit ið beɢgia . þer | lét þiofa ryrir . þær sem eingar uæri . | riptar reknar heíptir . ʀaugnualldr || gefit alldar .
(RDF)
Spakr let ulfs medan ykkar . olafr tekit malum . þau fengum svaur sætta | sakir leɢit id beggia þer let þiofa ryrir . þær sem eingar uæri . riptar reknar | heiptir . Raugnualldr gefit alldar .
(VEÞ)
Spakr lét ulfs meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sætta
— sakir leggi it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spackr liet vlfs meðal yckar . | olafr tekít mꜳlum . þau fengum suo᷎r sætta | sakir leɢ̇i þít beɢ̇ía : | þer liet þiofa ʀyrir | þær sem ongar vęrí . | ʀiptar ʀeknar hæiptir | ʀo᷎gnualldr gefít alldar . |
(RDF)
†Spackr† lézk Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, rekit môlum
— þau fengu vér — þangat
— þat eru svǫr konungr gørva — .
þá er lét, jǫfra rýrir,
þér, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spackr letz vlfr meðal yckar . Olafr | rekit malum . þau fengu uer þangat þat ero suo᷎r konungr gerua . þa er let iofra | ryrir þær sem o᷎nguar værí . riptar reknar heiptir . ʀo᷎gnualldr gefit alldar .
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sætta
— sakar leggið it — beggja.
Þér lét, jǫfra rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr †gefir†, aldar.
Spakvr let vlfvr meþal yckar Olafvr tekit malom | þꜹ fengom svor sǽtta sa kar leɢit þit beɢia þer let iofra ryrir þǽr sem avngar være riptar recnar heiptir | ravgnvaldr gefir aldar .
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sættar
— sakar leggi it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr kveðit, aldar.
Spakr let ulfr | meðal ykkar olafr tekit malum . þꜹ fengum | svꜹr sę᷎ttar sakar leggi þít beɢia . Þer let | þiofa ryrir þe᷎r sem engar uę᷎re . riptar rec | nar heiptir . ʀꜹgnualldr qveðit alldar .
(RDF)
Spakr lét ulf meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengum svǫr — sættar
— sakar leggi it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
†regn-†valdr kveðit, aldar.
Spakr let ulf mæþal yckar . Olafr te | kit malum . þau fengum svór séttar sakar læggi þið beggia þér let þiofa ryrir þǽr sem ængar veri | riptar ræknar hæiptir regnvalldr qveþit alldar .
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengu svǫr — sætta
— sakar leggi it — beggja.
þar lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr kveðit, aldar.
Spakr let ulfr medal yckar olafr tekit malum þau feng | gu suo᷎r sætta sakar leggi þid beggia . þar let þíofa ryrir þær sem o᷎ngar | uærí riptar reknar heiftir ʀognualldr kuedit alldar ᷎
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal ykkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengu svǫr — sætta
— †sackar† leggi it — beggja.
þar lét, þjófa rýrir,
þær, sem væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgnvaldr kveðit, aldar.
Spakr let | ulfr medal yckar olafr tekít malum . þav fíengu suor sꜽtta . sackar leggí þít beggia . þar let | þiofa ʀyrir . þær semm værí . ríptar ʀeknar heiptir ʀaugnualldr kvedit alldar |
(RDF)
Spakr lét Ulfr meðal okkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þétt fengum svǫr — sátta
— sakar leggið it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
riptar reknar heiptir,
Rǫgn-valds gefit, aldar.
Spacr lét ulfr meðal okkar | olafr tekit malum | þétt fengum svǫr satta | sacar leɢit þit beɢia | þer let þiofa ryrir | þær sem engar væri | riptar reknar heiptir | Rognvaldz gefit aldar |
(RDF)
Spakr lét †vvllr† meðal okkar,
Ôleifr, tekit môlum
— þau fengu vér — sætta
— sakar leggið it — beggja.
Þér lét, þjófa rýrir,
þær, sem engar væri
†ripptar sok† reknar heptir,
Rǫgnvaldr gefit, aldar.
Spakr let | vvllr medal okkar olafr tekit malvm þꜹ fe | ngv ver sętta sakar leggit id beggia þer | let þiofa ryrer . þęr sem o⸌n⸍gvar vęri ripp | tar sok reknar heptir ʀꜹgnvalldr gefít alldar .
(RDF)
Spackr letz Ulfr meþal yckar | Olafr rekit malum | þau fengu ver þangat | þat ero svor konungr gerva | þa er let þegna ryrir | þær sem o᷎ngvar væri || riptar reknar heiptir | ro᷎gnvalldr gefit alldar . |
(RDF)
Skj: Sigvatr Þórðarson, 3. Austrfararvísur 20: AI, 239-40, BI, 225, Skald I, 117, NN §§8B, 171, 3032; Fms 4, 191, Fms 12, 86, ÓH 1941, I, 205 (ch. 75), Flat 1860-8, II, 115; Hkr 1777-1826, II, 128, VI, 89, Hkr 1868, 310 (ÓHHkr ch. 92), Hkr 1893-1901, II, 175-6, ÍF 27, 143, Hkr 1991, I, 351 (ÓHHkr ch. 91); Ternström 1871, 24-5, 52, Jón Skaptason 1983, 101, 245.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.