Kate Heslop (ed.) 2012, ‘Hallfreðr vandræðaskáld Óttarsson, Erfidrápa Óláfs Tryggvasonar 22’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 432.
Enn segir auðar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir sumr seggr {kenni auðar} frá tyggja sôrum eða braut of kumnum austr ór {gnaustan malma}. Nús morð siklings sannfregit sunnan ór miklum styr; kannka mart við veifanarorði manna.
‘Still some warrior tells the master of riches [MAN] that the ruler was wounded or escaped eastwards from the clashing of metal weapons [BATTLE]. Now the slaying of the king is truly heard of out of the south from the great battle; I do not care much for vacillating words of men.’
Follows st. 21 with minimal introduction in most prose texts; ÓT briefly paraphrases the stanza, highlighting the contradictory reports.
[1-4]: The tradition seems to have been that Óláfr travelled east after escaping Svǫlðr, via Wendland to Russia, Greece, Syria and/or Jerusalem (ÓTOdd 1932, 241-3, 259-60; ÍF 25, 358, 373) or simply to the Holy Land (Ágr, ÍF 29, 24). Austr ‘eastwards’ (l. 2) is here taken with braut of kumnum ‘escaped, got away’, which supports the claims in the prose sources (or may be the origin of them). It could alternatively mean ‘in the east’ and combine with gnaustan malma ‘the clashing of metal weapons [BATTLE]’ in the same line.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Enn segir auðar kennir
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
†nu er† sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart at manna)
morð (veifanarorði).
Enn sæghir auðar kennir | austr or malma gnaustan | sæggr fra sarom tiggia | sumr æða brot um comnomm | nu er sannfræghit sunnan | siklings or styʀ mycklum | kann ec ei mart at manna | morð væifunar orðe |
(DW)
Enn segir auðar kenni
austr í malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart at manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr í malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut ór komin.
Nús sannfregit sunnan
siklings í styr miklum
(kannka mart at manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr í malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr í malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings í styr miklum
(kann eigi mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr í malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
Nús sannfregit sunnan
siklings í styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of komna.
nú hefk sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kann ek mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
nú hefk sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir aldar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
nú hefk sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir aldar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
nú hefk sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir aldar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr eða braut of kumnum.
nú hefk sannfregit sunnan
siklings ór styr miklum
(kannka mart við manna)
morð (veifanarorði).
Enn segir auðar auðar kenni
austr ór malma gnaustan
seggr frá sôrum tyggja
sumr at braut hafi komisk .
Nús sannfregit síðan
siklings ór styr miklum
(kanna ek ei mart við manna)
morð (†uæipanar ordum†).
Skj: Hallfrøðr Óttarsson vandræðaskáld, 3. Óláfsdrápa, erfidrápa 24: AI, 165, BI, 155, Skald I, 84, NN §§2197, 2452; Fsk 1902-3, 133 (ch. 22), ÍF 29, 162 (ch. 24); Hkr 1893-1901, I, 456-7, IV, 103, ÍF 26, 369-70, Hkr 1991, I, 251 (ÓTHkr ch. 112), F 1871, 166; SHI 3, 9-10, ÓT 1958-2000, II, 293-4 (ch. 256), Flat 1860-8, I, 495.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.