Valgerður Erna Þorvaldsdóttir (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Brúðkaupsvísur 13’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 538-9.
Vitraz honum sæl snót
sýnum var hun ófrýn
við keyri kafþjórs
kænum, er hann svaf á bæn.
En heilög hring-Sól
heiðar þótti vera reið
— randa leiz svá róg-Þund —
röðuls og óglöð.
Sæl snót vitraz {kænum keyri {kafþjórs}}, er hann svaf á bæn; hun var ófrýn sýnum við honum. En heilög {{{röðuls heiðar} hring-}Sól} þótti vera reið og óglöð; svá leiz {{randa róg-}Þund}.
‘The blessed woman appears to the skilful driver of the ox of the deep [SHIP > SEAFARER] as he slept during prayer; she was seemingly frowning at him. But the holy Sól <goddess> of the ring of the heath of the sun [(lit. ‘ring-Sól of the heath of the sun’) SKY/HEAVEN > SUN > = Mary] seemed to be angry and unhappy; so it appeared to the Þundr <= Óðinn> of the strife of shields [(lit. ‘strife-Þundr of shields’) BATTLE > WARRIOR].’
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Vitraz honum sæl snót
sýnum var hun ófrýn
við keyri kafþjórs
kænum, er hann †saf† á bæn.
En heilög hring-Sól
heiðar þótti vera reið
— randa leiz svá róg-Þund —
röðuls og óglöð.
Vítrazt honum sæl snot synum var hvn ofryn vid keyri kafþiors · kænum er hann saf a̋ bæn · en heílo᷎g | hringsol · heídar þotti vera reíd · randa le⸌i⸍zt svo rȯgþvnd · rauduls ok oglavd ·
(VEÞ)
Vitraz honum sæl snót
sýnum var hun ófrýn
við keyri kafþjórs
kænum, er hann †saf† á bæn.
En heilög hring-Sól
heiðar þótti vera reið
— randa leiz svá róg-Þund —
röðuls og óglöð.
Vitrazt honum sæl snot | synvm var hvn ofryn | vit keyri kafþiors | kænvm er hann saf a̋ bæn | en heilo᷎g hringsol | heídar þotti vera reid || randa le⸌i⸍zt svo rȯgþvnd | ravdvls ok oglavd. |
(VEÞ)
Vitraz honum sæl snót
sýnum var hun ófrýn
við keyri kafþjórs
kænum, er hann svaf á bæn.
En heilög hring-Sól
heiðar þótti vera reið
— randa leiz svá róg-Þund —
röðuls og óglöð.
Vitrast honum sæl snót | sýnum var hún ófrýn | við keyri kafþjórs | kænum er hann s[v]af á bæn; || en heilo᷎g hríngsól | heiðar þótti vera reið | randa leizt svo rógþund, | ro᷎ðuls, ok óglo᷎ð. |
(VEÞ)
Vitraz honum sæl snót
sýnum var hun ófrýn
við keyri kafþjórs
kænum, er hann svaf á bæn.
En heilög hring-Sól
heiðar þótti vera reið
— randa leiz svá róg-Þund —
röðuls og óglöð.
Vitrast honum sæl snót, | sýnum var hún ófrýn | við keyri kafþjórs || kænum, er hann s(v)af á bæn, | en heilo᷎g hringsól | heiðar þótti vera reið, | randa leizt svo rogs þund, | ro᷎ðuls og⸌k⸍ óglo᷎ð. |
(VEÞ)
ÍM II, 131.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.