Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr of her veifat
lystr ok leiri kastat
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga brædda.
Fullvíða hefr Fjǫruskeifr veifat frœðum lystr of her ok lastsamr kastat leiri ara ins gamla. Ok orðvandr vannt varliga brædda eina krôku á Serklandi; Skeifr, bart húfu Hǫgna hræddr!
Far and wide Fjǫruskeifr (‘Shore-skewed’) has dispersed his poetry, gleeful, among people, and, eager to blame, he distributed the dung of the ancient eagle [BAD POETRY]. And, word-wary, you barely managed to feed one crow in the land of the Saracens; Skeifr (‘Skewed’), you wore Hǫgni’s <legendary king’s> cap [HELMET] fearfully!
[3] kastat: ‘keistr’ 42ˣ