Ungr vǫndumk ek, yngvi,
opt djarf*liga at hvarfa,
(lítt gáðak þá) þjóðar,
(þín) ept vilja mínum.
Enn snørak jafnan inni,
illt ráð þás mik villti,
dýrðhittandi dróttinn
dáðrakkr, við þér hnakka.
Yngvi þjóðar, ungr vǫndumk ek opt djarf*liga at hvarfa ept mínum vilja; gáðak þá þín lítt. Enn snørak jafnan inni hnakka við þér, dáðrakkr dýrðhittandi dróttinn, þás illt ráð villti mik.
Prince of the people [= God], as a young man I often presumptuously developed the habit of wandering according to my desire; I paid you little heed then. Further I always turned my back on you inwardly, deed-bold, glory-finding Lord, when evil counsel led my heart astray.
[1] yngvi: B’s text reads ‘yng’ with a superscript ‘i’ above the ‘g’, which may be understood as either yngvi or yngri. Finnur Jónsson (Skj A) understood it as yngvi, which makes sense in context, while Sveinbjörn Egilsson read yngri, which he emended to yngvi (note in 444ˣ and 1844 edn).
case: nom.