Lítr á sitt, og sýtir,
sár neitingar, tárum
beiskum; beygir röskvan
bland iðranar vandað.
Grátrinn græddi Pétrum;
— guð veldr — líkt sem í eldi
skærr af skugga fyrri
skein sem gullið hreina.
Lítr á sitt sár neitingar og sýtir beiskum tárum; vandað bland iðranar beygir röskvan. Grátrinn græddi Pétrum; guð veldr; skein sem gullið hreina, líkt sem skærr í eldi af fyrri skugga.
He looks at his wound of denial and grieves with bitter tears; a careful mixture of repentance overcomes the valiant man. The weeping healed Peter; God causes [that]; he shone like the pure gold, as if purified in fire from the former shadow.
[3, 2] beiskum tárum ‘with bitter tears’: Cf. Pétr 14/24: gret beiskliga ‘wept bitterly’; Matt. XXVI.75: ploravit amare ‘he wept bitterly’; Luke XXII.62: flevit amare ‘he wept bitterly’. (See Note to st. 40/3-4.)