Aldrlagi sínu kvíði engi maðr
né um þat önn ali;
dugir eigi dægr, þeim er dauða forðaz;
enginn feigð um flýr.
Engi maðr kvíði aldrlagi sínu né ali önn um þat; dægr dugir eigi þeim er dauða forðaz; enginn um flýr feigð.
Nobody should dread his death or nourish fear about it; a day and night are not enough for him who wants to avoid death; no one escapes a fated death.
[6] feigð: hann feigð 696XV, 624, ‘[...]’ 401ˣ