Kari Ellen Gade (ed.) 2009, ‘Þórarinn stuttfeldr, Lausavísur 3’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, p. 481.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr of her veifat
lystr ok leiri kastat
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga brædda.
Fullvíða hefr Fjǫruskeifr veifat frœðum lystr of her ok lastsamr kastat {leiri ara ins gamla}. Ok orðvandr vannt varliga brædda eina krôku á Serklandi; Skeifr, bart {húfu Hǫgna} hræddr!
‘Far and wide Fjǫruskeifr (‘Shore-skewed’) has dispersed his poetry, gleeful, among people, and, eager to blame, he distributed the dung of the ancient eagle [BAD POETRY]. And, word-wary, you barely managed to feed one crow in the land of the Saracens; Skeifr (‘Skewed’), you wore Hǫgni’s <legendary king’s> cap [HELMET] fearfully!’
King Sigurðr declares that he never asked Þórarinn to compose a st. about Hákon (see Lv 2 above) and leaves it to Hákon to mete out a suitable punishment for the insult. Hákon stipulates that Þórarinn must compose a st. about Árni.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr her veifat
lystr ok leiri kastat
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga brædda.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr of her veifat
lystr ok leiri kastat
lastsamr ara ins gamla.
†[...]co†
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga brædda.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr á her veifat
lystr ok leiri kastat
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orð á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga brædda.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr of her veifat
lystr ok †læri† kastat
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga bræddar.
Fullvíða hefr frœðum
Fjǫruskeifr of her veifat
lystr ok leiri †keistr†
lastsamr ara ins gamla.
Ok vannt eina krôku
orðvandr á Serklandi
— Skeifr, bart Hǫgna húfu
hræddr! — varliga bjarta.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.