Edith Marold (ed.) 2012, ‘Þjóðólfr ór Hvini, Ynglingatal 21’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 46.
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Ôleifs
hofgylðir svalg.
Ok glóðfjalgr
gǫrvar leysti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri.
Sá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Ok {hofgylðir} svalg hræ Ôleifs við vág, †hinn es viðjar†. Ok {glóðfjalgr sonr Fornjóts} leysti gǫrvar af jǫfri Svía. {Sá áttkonr {kyns lofða}} hvarf frá Uppsǫlum fyr lǫngu.
‘And the temple-wolf [FIRE] swallowed the corpse of Óláfr near the bay, †...†. And the ember-hot son of Fornjótr <giant> [FIRE] loosed the clothes from the ruler of the Swedes. That descendant of the kindred of rulers [KINGS > KING] disappeared from Uppsala long ago. ’
After the death of Ingjaldr illráði, his son Óláfr flees to Vermaland (Värmland) and begins clearing land. Great numbers of Swedes join him, putting pressure on the land, and when harvests fail, this is blamed on Óláfr, who is not given to performing sacrifices. He is burned alive in his house by Vænir (Lake Vänern) by his own people in sacrifice to Óðinn.
As father to the Norwegian Yngling king Hálfdan hvítbeinn ‘White-bone’, Óláfr trételgja ‘Wood-cutter’ ushers in the transition from the Swedish to the Norwegian Ynglingar. His nickname trételgja also appears in HN (2003, 78): Eius filius Olauus cognomento Tretelgia … ‘His son Óláfr nicknamed Tretelgia …’. According to Snorri (Context above) and Saxo (Saxo 2005, I, 7, 11, 7, p. 502-3) he ruled in Värmland, to where he had emigrated after the death of his father. Värmland was presumably regarded as part of Sweden by Þjóðólfr, who refers to Óláfr trételgja as a ruler of the Swedes (jǫfri Svía, l. 8), and also in HN (2003, 78), which reports that Óláfr died in Sweden. Snorri’s interpretation of Óláfr’s cremation as a sacrifice to Óðinn and as a brenna, in which a building is set on fire so that its occupants burn to death, is not matched in the other prose sources.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Ok við vág
†hinn er viðiar†
hræ Ôleifs
hofgylðir svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫrvar leysti
sonar †fiorniotz†
af Svía jǫfri.
svá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Oc vid vág híɴ | er viðiar | hræ Olafs | hofgylþir svalg. | oc glaðfialgr | gꜹrvar leysti | sonar fiorniotz | af suia iǫfri. | Sva át konr | fra upsolum | lofða kyns | fyr lꜷngo hvarf
(KS)
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Ôleifs
hofgylðir svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫrvar leysti
sonar Fornjóts
af Svía jǫfri.
svá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Ôleifs
hofgylðir svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫrvar leysti
sonar Fornjóts
af Svía jǫfri.
svá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Ok við vág
†vidar†
hræ Ôleifs
†holgyldir† svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫrvar á lesti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri.
Sá áttkonr
at Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Ok vid vág vídar hrǿ̨. Olafs hólgyl | ðir svalg ok glaðfíalgr gøyʀ var a lestí∙ sonr forníotz af svía | íofri. Sa átt konr at vppsꜹlom lofða kyns fyr longo hvarf∙
(KS)
Ok við vág
hinn er er viðjar
hræ Óláf konung
†ælgylþis† svalg.
Ok †glodflalgr†
gǫtvar leysti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri.
Sá átt-konar
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Oc við vag h | inn er viðiar hræ olaf. konung ælgylþis svalg ok gloðfla | lgr gꜹrvar leysti sonr forniotz af Svia iofri Sa | at konar fra vpsꜹlum lofda kyns fyr lꜹngu hvarf |
(KS)
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Óláfs konungs
ǫlgylðis svalg.
Ok glóðfjalgr
gǫtvar leysti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri.
svá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Oc vid vag hinn er | viðiar hræ | Olafs konungs | ꜹlgyldis svalg | oc glodfialgr | gꜹtvar leysti | sonr forniotz | af Svia jofri | Sva at konr | fra upsꜹlum | lofþa kyns | fyr lꜹngu hvarf |
(KS)
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Óláf konung
ǫlgylðis svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫtvar leysti
sonr Fornjóts
af Svía jǫfri.
Sá átt-konar
frá Uppsǫlum
†fofda† kyns
fyr lǫngu hvarf.
Oc uid uag hinn er uidiar hræ | olaf. konung aulgylþis sualg oc gladfialgr gautvar leysti | sonr | for niotz af suia iofri. Sa at konar. fra upsaulum fofda kyns fyr | laungu huarf.
(KS)
Ok við vág
†hinn es viðjar†
hræ Ôleifs
hofgylðir svalg.
Ok glaðfjalgr
gǫrvar leysti
sonar Fornjóts
af Svía jǫfri.
svá áttkonr
frá Uppsǫlum
lofða kyns
fyr lǫngu hvarf.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.