Gǫrts, þeims gótt bar hjarta,
gollit skrín at mínum
— hrósak helgi ræsis —
— hann sótti goð — dróttni.
Ár gengr margr frá mæru
meiðr þess konungs leiði
hreins með heilar sjónir
hrings, es blindr kom þingat.
Gollit skrín [e]s gǫrt at dróttni mínum, þeims bar gótt hjarta; hrósak helgi ræsis; hann sótti goð. Margr meiðr hrings, es kom blindr þingat, gengr ár með heilar sjónir frá mæru leiði þess hreins konungs.
A golden shrine has been made for my lord, who had a fine heart; I praise the holiness of the leader; he went to God. Many a tree of the sword [MAN] who came thither blind goes soon with healed eyes from the glorious resting-place of that pure king.
[7] hreins ‘pure’: (a) The adj. is likely to qualify konungs ‘king’ in this context of miracles (so also Skj B; ÍF 28). (b) Kock (NN §1118) takes it with hrings ‘sword’, citing several stanzas by Sigvatr that appear to be structured in the same way. As Kock notes, only the poet or his audience could know for certain which construal is correct.