Hjuggu vér með hjörvi.
Hárfagran sá ek røkkva
meyjar dreng at morni
ok málvini ekkju.
Varat, sem varmar laugar
vínkers Njörun bæri
oss í Álasundi,
áðr en Örn konungr felli.
Varat, sem unga ekkju
í öndvegi kyssa.
Hjuggu vér með hjörvi. Ek sá hárfagran dreng meyjar ok málvini ekkju røkkva at morni. Varat, sem Njörun vínkers bæri oss varmar laugar í Álasundi, áðr en Örn konungr felli. Varat, sem kyssa unga ekkju í öndvegi.
We hewed with the sword. I saw the fine-haired young knight of a maiden [LOVER] and the close friends of a widow [LOVERS] weaken in the morning. It was not as if a Njǫrun <goddess> of the wine-vessel [WOMAN] were carrying hot baths for us in Álasund, before King Ǫrn fell. It was not like kissing a young woman in the high seat.
[2] røkkva (‘hrauckva’): ‘(hr)auckva’(?) 147, ‘raukkva’ R702ˣ, ‘rankva’ LR, ‘ranckua’ R693ˣ
[2] røkkva ‘weaken’: Lit. ‘give way, retreat’. The initial <h> in hrøkkva has been deleted to avoid double alliteration in an even line (cf. first Note to st. 2/10 above) (adopted in previous eds from Finnur Jónsson 1893b).