Hjuggu vér með hjörvi.
Hundruðum frá ek liggja
á Eynæfis öndrum,
þar er Englanes heitir.
Siglðu vér til snerru
sex dægr, áðr lið felli;
áttum odda messu
við uppruna sólar.
Varð fyr várum sverðum
Valþjófr í styr hníga.
Hjuggu vér með hjörvi. Ek frá liggja hundruðum á öndrum Eynæfis, þar er heitir Englanes. Siglðu vér til snerru sex dægr, áðr lið felli; áttum messu odda við uppruna sólar. Valþjófr varð hníga í styr fyr sverðum várum.
We hewed with the sword. I heard that they lay in hundreds on the skis of Eynæfir <sea-king> [SHIPS] at the place named Englanes. We were sailing into battle for three days before the troop fell; we conducted a chant of sword-points [BATTLE] at the rising of the sun. Valþjófr had to fall in battle before our swords.
[3] Eynæfis (‘eynefís’): ‘[…]’ 147, ‘eyræ fis’ R702ˣ, ‘eireis’ LR
[3] öndrum Eynæfis ‘the skis of Eynæfir <sea-king> [SHIPS]’: The name Eynæfir, meaning apparently ‘the fortunate, clever one’ and here functioning in the gen. as the determinant in a ship-kenning, is a conventional sea-king name (Björn Sigfússon 1934, 129). The same ship-kenning occurs in Bragi Þórr 2/3III (which according to de Vries 1964-7, II, 40 n. 68 may well have influenced its adoption here), and Eynæfir is listed as a sea-king name in Þul Sækonunga 2/1III.