Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 56’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 626-7.
Þó griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hanganda á nöglum stangaz.
Armar sviddu á brýndum broddum;
brjóst er mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þó griet hun nú, nist í bringu og herðar sverði sárra súta; einbernið sitt, sjálfan drottin, sá hun hanganda, stangaz á nöglum. Armar sviddu á brýndum broddum; brjóst er mætt með þessum hætti; særðiz bæði sannheilög sonr og móðir fyrir græðing manna.
‘Nevertheless she now wept, pierced in breast and back by a sword of grievous sorrows; her only begotten child, the Lord himself, she saw hanging, being pierced on nails. The arms burned from the sharpened points; the breast is enervated in this way; the truly holy son and mother are both wounded for the salvation of men.’
[1-2]: An allusion to Simeon’s prophecy to Mary (Luke II.35): et tuam ipsius animam pertransiet gladius ut revelentur ex multis cordibus cogitationes ‘and thy own soul a sword shall pierce, that, out of many hearts thoughts may be revealed’, echoed in the popular sequence Stabat Mater Dolorosa: Cuius animam gementem / Contristantem et dolentem / Pertransivit gladius ‘whose groaning soul, sorrowing and weeping, a sword pierced’ (AH 54, 312). — [5-8]: The third cl. of this sentence draws together the first two: The son suffers the pain of crucifixion; the mother, as Simeon predicted, the pain of beholding it. Cf. the Meditaciones Vite Christi: Et hec omnia dicuntur et fiunt presente mestissima matre sua: cuius compassio multum augmentat filii passionem et e conuerso. Ipsa cum filio pendebat in cruce; et pocius elegisset mori cum ipso quam amplius uiuere ... Viri fratres, rogo uos propter Deum altissimum, ne me amplius uexare uelitis in dilectissimo filio meo ‘And all these things are said and done in the presence of his most sorrowful mother, whose own suffering greatly increased her son’s suffering, as his did hers.Virtually she was hanging on the cross with her son ... [Mary says] “Fellow men, I beg you in the name of the most high God, not to torment me any longer in the person of my most beloved son”’ (Stallings-Taney 1997, 272-3, 277; Taney 2000, 254, 257).
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Þó griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hanganda á nöglum stangaz.
Armar sviddu á brýndum broddum;
brjóst er mætt af þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þo gret hun nu sarra suta suerdi nist j bríngu ⸌⸌ ok herdar | sitt eín birnít sialfann drottínn sa hun hangannda | ꜳ nauglum stangazt armar suiddu ꜳ bryndum | broddum briost er mætt af þessum hættí særdizt | bædí sonr ok modir sann heilo᷎g fyrir grædíng manna ჻ |
(VEÞ)
Þó griet hun svá, sárra súta
sem sverði nist meðal bringu og herða;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hangandi á nöglum stangaz.
Armar †suidu† á brýndum broddum;
brjóst var mætt í þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þá griet hun sűo sara sűta sem suerde | nijst medal bringű og herda · sitt ein | bernid sialfan drottinn sa hun han | gandi a noglum stangast // Armar | sűidű A bryndum broddum briost var m | ætt j þessum hætti særdist bæde | sonűr og modir sannheilog fyrir græding | manna : //
(VEÞ)
Þó griet hun nú, sárran súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hanganda á nöglum stangaz.
í arma rendu af brýndum broddum;
brjóstið mætt með þessum hætti;
sæfðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þo gret hun nu sꜳrann süta , suerdi nist j : | bringü og herdar , sítt eínbirníd síalfann drottínn , sa hün | hanganda ꜳ̋ noglum stangazt : j arma ʀendü af bryn | dum broddum : briostíd mætt med þessüm hætti : sæfd | ízt bædi sonur og modir , sannheilog fyrir græding manna : |
(VEÞ)
Þó griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hanganda á nöglum stangaz.
Armar †suidu† á brýndum broddum;
brjóstið mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
[…]o g[…] hun nv sarra suta . suerdí níst j bringu og herdar . sitt einbirnít sialfan drottenn . sa ⸌⸌ hun hanganda ꜳ no᷎glum | stangazt / armar suídu af bryndum broddum . bríostít mætt af þessum hætte | særdizt bædi sonur og modir . sannheílo᷎g fyrir græding manna . // |
(VEÞ)
Svá griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu eg herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hangandi á nöglum stangaz.
Armar †suidu† á brýndum broddum;
brjóstið mæðr þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög í græðing manna.
Svá griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hangandi á nöglum stangaz.
Armar †suidu† á brýndum broddum;
brjóstið er mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög í græðing manna.
So griet hun nu sarra suta, sverde nijst | J brijngu og herdar, sitt einbernid sia̋lfan drottenn, | sa hun hangande a̋ nóglum stangast. | Armar svidu a̋ brindum broddum, briősted | mætt med þessum hætte, særdest bæde sonur og | mőder, sanheilóg J grædijng manna.
(VEÞ)
Svá griet hun þá, sárra súta
sem sverði nist í bringu og herðar;
er sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hangandi á nöglum stangaz.
Armar †suidu† á brýndum broddum;
brjóst var mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Svo griet hun þa sara suta | sem sverdi nisti bringu og herdar | er sitt einbernid sialfan drottin | sa hun hangandi a noglum stangast: | Armar svidu a bryndum broddum | briost var mætt i þessum hætti | særdist bædi sonur og moder | sannheilog fyrir græding manna.
(EB)
Þó griet hun nú, sárra súta
sverði nist í bringu og herðar;
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hun hangandi á nöglum stangaz.
Armar †suidu† af brýndum bjóðar;
brjóstið mætt með þessum hætti;
særðiz bæði sonr og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Þo greit hunn nu sara svta, suerde nist i bringo oc […]eirdar sitt einbirnat sialfann drottinn, sa […]un hangande aa nauglom stangazt Armar suido af bryndom biodar briostit mǫtt af þessom hǫtti, sǫrdezt […]ǫde sonr oc modir, sann heilaug fyrir grǫd[…]ng manna
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.