Vígl ch. 20

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka sem Hólmkell bóndi sat heima að Fossi.
Það var einn dag er hann reið til Ingjaldshvols og sátu þeir
Þorgrímur bóndi allan dag á tali og vissi engi maður tal
þeirra. Eftir það fór Hólmkell heim. Þorleifur Steinólfsson
hélt enn á bónorðinu við Ketilríði en hún tók ekki fljótt.
Litlu síðar sendir Þorgrímur heiman menn þrjá og voru þeir í
burtu þrjár vikur og komu heim síðan og vissu öngvir menn
hvað þeir höfðu erindað.

Það bar til tíðinda einn dag að Fossi að þar komu þrír tigir
manna. Hólmkell spurði foringja þeirra að nafni en hann
kveðst Þórður heita og eiga heima í Austfjörðum en kvað það
erindi sitt að biðja Ketilríðar. Bóndi veik til umráða dóttur
sinnar. Varð hún þá að spurð og þó tók hún þessu fjarri og
þótti vera maðurinn gamall en kvaðst öngvan hug hafa á því að
giftast. Þorbjörg fýsti mjög að kaupið skyldi fram ganga og
þær urðu málalyktir að Hólmkell gifti konuna Þórði hvort
henni var ljúft eða leitt og fór hún þegar með Þórði. Skyldi
brúðlaupið vera í Austfjörðum. Linna þau eigi fyrr en þau
koma heim í Austfjörðu. Tók Ketilríður þar við öllum ráðum.
Þó sáu menn aldrei gleðimót á henni. Ekki gerði Þórður
brúðlaup til hennar. Í einni sæng lágu þau bæði saman. Eitt
sparlak var þar fyrir. Leið svo fram langar stundir.

Þorleifur undi illa við er Ketilríður var gift en þótti eigi
hægt til aðgerða er hún var svo langt í brott.

Þórður gerði alla hluti vel til Ketilríðar og gagnaðist henni
það ekki fyrir þeirri ást er hún hafði á Víglundi því að hún
bar loganda ástareld sér í brjósti fyrir hans skuld.