Ulfs tuggu rauð eggjar,
eitt þars Torfnes heitir,
— ungr olli því þengill —
— þat vas mánadag — fránar.
Sungu þar, til þinga,
þunn fyr Ekkjal sunnan
sverð, es siklingr barðisk
snarr við Skotlands harra.
Fránar eggjar rauð tuggu ulfs, þars eitt heitir Torfnes; ungr þengill olli því; þat vas mánadag. Þunn sverð sungu þar fyr sunnan Ekkjal, es siklingr, snarr til þinga, barðisk við harra Skotlands.
Bright blades grew red on the wolf’s mouthful [CORPSE], at a place called Tarbatness (Torfnes); young, the ruler caused that; it was a Monday. Slender swords sang there south of the Oykell, as the princeling, swift into conflict, fought with Scotland’s lord.
[2] Torfnes ‘Tarbatness’: The ON name Torfnes, lit. ‘Peat Headland’, must represent a false etymology of the Gaelic tairbeart ‘isthmus’, common in place-names. There is—and presumably was—no peat at Tarbatness (Munch 1852-63, I, ii, 856, n. 1).