Ok harðbrotin herju
heimþingaðar Vingnis
hvein í hjarna mœni
hein at Grundar sveini,
þar svát eðr í Óðins
ólaus burar hausi
stála vikr of stokkin*
stóð Eindriða blóði,
Ok harðbrotin hein heimþingaðar herju Vingnis hvein at sveini Grundar í mœni hjarna, svát vikr stála, eðr ólaus í hausi burar Óðins, stóð þar, of stokkin* blóði Eindriða,
And the hard-broken whetstone of the home-visitor of the female follower of Vingnir <giant> [GIANTESS > GIANT = Hrungnir] flew whining towards the boy of Grund <= Jǫrð> [= Þórr] into the roof-ridge of his brain [SKULL], so that the pumice of steel weapons [WHETSTONE], still stuck in the skull of the son of Óðinn [= Þórr], stood there, spattered with the blood of Eindriði <= Þórr>,
[2] Vingnis ‘of Vingnir <giant>’: Here and in Þul Jǫtna I 5/8 Vingnir appears to be the name of a giant, but elsewhere it is applied to Þórr (SnE 2005, 54; cf. Vm 51) or his foster-father (SnE 1998, I, 14), probably following a learned geneaology in the Prologue to SnE (SnE 2005, 5), while in yet another context the phrase stjóri Vingnis ‘Vingnir’s guide’ appears in a list of heiti for oxen (Þul Øxna 1/8).