Harð ch. 35

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Kjartan fór í annað sinn út til Hólms. Hólmverjar spurðu því
félagar þeirra hefðu ekki farið á móti þeim. Kjartan sagði þá
svo fegna orðið hafa friðinum að þeir hefðu hlaupið leikandi
á land. Geir trúði þessu og sté á skip með Kjartani við marga
menn. Hörður latti þessarar ferðar og sagði til mikils draga
mundu. Ekki vildi hann fara. Helgi Sigmundarson var eftir hjá
honum og Helga jarlsdóttir og synir þeirra tveir og sex menn
aðrir.

Þeir Geir fóru nú burt frá Hólmi og þótti Herði hvergi betur
er Geir vildi fara með Kjartani. En er þeir róa fram fyrir
nesið sá Geir mannfjöldann á landi. Þóttist hann þá vita að
þeir mundu sviknir vera.

Hann mælti þá: "Illa gefast ill ráð og verða oft til síð um
sén enda hefir Hörður mér oft nær getið og enn hygg eg að svo
muni vera og er það nú líkast að hér verði endir á vorum
illum framferðum og væri vel ef Hörður kæmist undan því að
honum er einum meiri skaði en oss öllum."

Þeir voru mjög komnir að landi. Geir hljóp þá fyrir borð á
sund og lagðist fram með berginu. Ormur hét Austmaður er var
með Indriða, rammur maður að afli. Hann skaut manna best og
vel búinn að öllum íþróttum. Hann skaut eftir Geir gaflaki og
kom í milli herða honum og fékk hann af því bana. Hann var
lofaður mjög af þessu verki. Þar heitir Geirstangi er líkið
rak á land.