Óláfs saga helga (in Heimskringla) 153 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 153)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
En er þeir léku að skáktafli Knútur konungur og Úlfur jarl þá
lék konungur fingurbrjót mikinn. Þá skækti jarl af honum
riddara. Konungur bar aftur tafl hans og segir að hann skyldi
annað leika. Jarl reiddist og skaut niður taflborðinu, stóð
upp og gekk í brott.
Konungur mælti: "Rennur þú nú Úlfur hinn ragi."
Jarl sneri aftur við dyrin og mælti: "Lengra mundir þú renna í Ánni helgu ef þú kæmir því við. Kallaðir þú eigi þá Úlf hinn raga er eg lagði til að hjálpa þér er Svíar börðu yður sem hunda."
Gekk jarl þá út og fór til svefns. Litlu síðar gekk konungur að sofa.
Eftir um morguninn þá er konungur klæddist þá mælti hann við skósvein sinn: "Gakk þú," segir hann, "til Úlfs jarls og drep hann."
Sveinninn gekk og var á brott um hríð og kom aftur.
Þá mælti konungur: "Drapstu jarl?"
Hann svarar: "Eigi drap eg hann því að hann var genginn til Lúkíus-kirkju."
Maður hét Ívar hvíti, norrænn að kyni. Hann var þá hirðmaður Knúts konungs og herbergismaður hans.
Konungur mælti til Ívars: "Gakk þú og drep jarl."
Ívar gekk til kirkju og inn í kórinn og lagði þar sverði í gegnum jarl. Fékk þar Úlfur jarl bana. Ívar gekk til konungs og hafði sverðið blóðugt í hendi.
Konungur spurði: "Drapstu nú jarl?"
Ívar svarar: "Nú drap eg hann."
"Vel gerðir þú þá," kvað hann.
En eftir þá er jarl var drepinn létu munkar læsa kirkju. Þá var það sagt konungi. Hann sendi mann til munka, bað þá láta upp kirkju og syngja tíðir. Þeir gerðu sem konungur bauð.
En er konungur kom til kirkju þá skeytti hann jarðir miklar
til kirkju svo að það er hérað mikið og hófst sá staður mikið
síðan. Af því hafa þær jarðir þar til legið síðan. Knútur
konungur reið síðan út til skipa sinna og var þar lengi um
haustið með allmikinn her.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.