Sǫrla ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Á fyrsta ári ríkis Óláfs konungs er sagt, at hann kæmi við
eyna Há ok lagði þar í lægi eitt kveld. Sá var þar vani við
fyrr sagða ey, at þar hurfu hverja nátt varðmenn, svá at engi
vissi, hvat af varð. Ívarr ljómi átti vörð at halda þessa
nótt.

En er allir menn váru sofnaðir á skipum, tók Ívarr sverðit,
er átt hafði Járnskjöldr, en Þorsteinn, sonr hans, hafði
gefit honum, ok öll herklæði sín ok gekk upp á eyna.

En er hann er upp kominn á eyna, sá hann mann ganga í mót
sér. Sá var mikill vexti ok allr blóðugr, með miklum
áhyggjusvip. Ívarr spurði þenna mann at nafni. Hann kvaðst
Heðinn heita ok vera Hjarrandason, kynjaðr utan ór Serklandi.
"Er þér þat satt at segja, at þó at hér hafi horfit vökumenn,
at þat er mér at kenna ok okkr Högna Hálfdanarsyni, því at
vit erum orðnir fyrir svá miklum atkvæðum ok ánauðum ok
okkrir menn, at vér berjumst bæði nætr ok daga, ok hefir
þessu gengit marga mannsaldra, en Hildr Högnadóttir sitr ok
sér upp á. En Óðinn hefir þetta lagit á oss ok ekki annat til
undanlausnar en nokkurr kristinn maðr berist við oss, þá skal
sá eigi upp standa, er hann drepr, ok þá er hverr sá leystr
frá sinni ánauð. Nú vilda ek biðja þik, at þú færir til
bardaga með oss, því at ek veit, at þú ert vel kristinn, svá
ok, at konungr sá, er þú þjónar, er mikillar hamingju. Segir
mér ok svá hugr um, at vér munum af honum ok hans mönnum
nokkut gott hljóta."

Ivarr játtar at fara með honum.

Heðinn varð glaðr við þat ok mælti: "Þess skaltu varast at
ganga eigi framan at Högna ok þess annars at drepa mik eigi
fyrr en Högna sakar þess, at þat er einkis mennsks manns at
ganga framan at Högna eða drepa hann, ef ek er áðr dauðr, því
at hann hefir ægishjálm í augum ok hlífir engu vætta, ok því
er þat eina til, at ek gangi at honum framan ok berjumst ek
við hann, en þú gangir at baki honum ok veitir honum
banatilræði, því at þér mun lítit fyrir verða at bana mér, þó
at ek lifi vár allra lengst."

Síðan ganga þeir til bardaga, ok sér Ivarr, at þetta er allt
satt, sem Heðinn hafði sagt honum. Gengr hann at baki Högna
ok höggr í höfuð honum ok klýfr hann í herðar niðr. Fellr
Högni þá dauðr ok stóð aldri upp síðan. Síðan drap hann þar
þá menn alla, er at bardaganum váru, en síðast Heðinn, ok
varð honum lítit fyrir því. Síðan gekk hann til skipa, ok
varð þá lýst af degi. Hann fór til konungs ok sagði honum.
Konungr lét vel yfir verki hans ok sagði honum giftuliga
tekist hafa.

Eftir um daginn gengu þeir á land ok þar til, sem bardaginn
hafði verit, ok sá þar engan stað þeira tíðenda, er þar höfðu
verit, en sást blóð á sverði Ívars til merkja, ok aldri hurfu
þar varðhaldsmenn síðan. Konungr fór heim eftir þetta í ríki
sitt.