Sǫrla ch. 8

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú kemr Högni heim, verðr nú víss ins sanna, at Heðinn hefir
siglt í brott með Hildi ok drekann Hálfdanarnaut, en
drottning lá dauð eftir. Högni varð við þetta mjök reiðr ok
bað menn við bregða þegar ok sigla eftir Heðni. Gera þeir nú
ok svá ok fá inn besta byr, koma æ þar at kveldi á þær
hafnir, sem Heðinn hafði burt siglt áðr um morgininn.

Þat var einn dag, er Högni helt til hafnar, at þá váru segl
Heðins at sjá við hafi. Þá halda þeir Högni þegar eftir. Þat
er sannliga sagt, at þá fekk Heðinn andviðri í móti sér, en
Högna helst inn sami byrr. Heðinn leggr þá upp at eyju þeiri,
er Há heitir, ok leggr þar í lægi.

Bráðliga kemr Högni eftir, ok er þeir finnast, kveðr Heðinn
hann blíðliga. "Þat er þér at segja, fóstbróðir," segir
Heðinn, "at mik hefir hent svá mikit slys, at þat má engi
bæta nema þú. Ek hefi hertekit dóttur þína ok dreka, en veitt
líflát drottningu þinni ok þó eigi af eiginligri illsku
minni, heldr af vándum spám ok illum álögum. Vil ek nú, at þú
skerir einn ok skapir okkar í milli. Þat vil ek ok bjóða þér
at leggja bæði af Hildi ok drekann, menn alla ok fé, en fara
svá langt út heima, at ek koma aldri til Norðrlanda né þér í
augsýn, meðan ek lifi."

Högni svarar: "Ek hefða gift þér Hildi, ef þú hefðir hennar
beðit. Nú þó ok, at þú hefðir hertekit Hildi, þá mættim vit
þó sættast fyrir þat. En nú, er þú hefir gert svá mikit
óverkan, at þú hefir níðst á drottningu ok drepit hana, er
engi ván á, at ek vili sættum taka. Skulu vér ok reyna þegar
í stað, hvárir stærst kunna at höggva."

Heðinn svarar: "Hitt er ráð, ef þú vilt ekki annat en
berjast, at vit reynim tveir með okkr, því at hér áttu við
engan mann sakir nema við mik. Dugir þat eigi, at ómakligir
menn gjaldi glæpa minna ok illgerða."

Fylgdarmenn þeira svöruðu allir sem eins munni, at þeir
skyldu fyrr falla hverr á fætr öðrum, heldr en þeir næði
höggum við at skiptast.

En er Heðinn sá, at Högni vildi ekki annat en berjast, þá bað
hann sína menn á land ganga. "Skal ek eigi lengr bila við
Högna né biðjast undan bardaga, ok dugi nú hverr eftir
drengmennsku."

Ganga þeir nú á land ok berjast. Er Högni allæfr, en Heðinn
bæði vápnfimr ok stórhöggr. Þat er með sannendum sagt, at svá
mikil atkvæði ok illska fylgdi þessum álögum, at þó at þeir
klyfist í herðar niðr, þá stóðu þeir upp sem áðr ok börðust.
Hildr sat í einum lundi ok sá upp á þenna leik.

Þessi armæða ok ánauð gekk alla stund frá því, at þeir tóku
til at berjast, ok framan til þess, er Óláfr Tryggvason varð
konungr at Noregi. Segja menn, at þat væri fjórtán tigir ára
ok þrjú ár, áðr en þessum ágæta manni, Óláfi konungi, yrði
þat lagit, at hans hirðmaðr leysti þá frá þessu aumliga
áfelli ok skaðligum skapraunum.