Valgerður Erna Þorvaldsdóttir (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Brúðkaupsvísur 11’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, p. 537.
Rekka bjóz fúss flokkr
fara, sá er boðið var,
til brullaups brynsvells
beiðis og kom á leið.
Enn kunni hann saung sinn,
(seima) á degi þeim
tíða var ei greitt gáð
(gætir hafði dvalið mætr).
Fúss flokkr rekka, sá er var boðið, bjóz fara til brullaups {beiðis {brynsvells}} og kom á leið. Hann kunni enn saung sinn á þeim degi; {mætr gætir seima} hafði dvalið; tíða var ei greitt gáð.
‘The eager party of men who were invited prepared to go to the wedding feast of the demander of the mail-coat ice [SWORD > WARRIOR] and set off on their way. He still performed his chanting on that day; the excellent guardian of gold [MAN] had tarried; his devotions were [lit. was] not readily heeded.’
Thanks are due to Ólafur Halldórsson for helping making sense of this st.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Rekka bjóz fúss flokkr
fara, sá er boðið var,
til brullaups brynsvells
beiðir og kom á leið.
Enn kunni hann saung sinn,
(seima) á degi þeim
tíða var ei greitt gáð
(gætir hafði dvalið mætr).
Recka bíozt fv̇ss flockur · fara sa̋ er bodit var · til brvd laups brynnsuellz · beidir ok kom a̋ leíd · enn | kunne hann so᷎ng sínn · seíma a̋ deígí þeim · tída var eí greitt ga̋d · gætir hafde dvalít mætur · |
(VEÞ)
Recka bíȯzt fv̇ss flockvr | fara sa̋ er bodit var | til brvdlavps brynsvellz | beidir ok kom a̋ leíd | enn kvnne hann so᷎ng sínn || seima a̋ deígí þeim | tída var eí greitt ga̋d | gætir hafde dvalít mætvr. |
(VEÞ)
Rekka bjóst fúss flokkr | fara, sá er boðit var, | til brullaups brynsvells | beiðir ok kom á leið; | enn kunni hann saung sinn | seima á degi þeim | tíða var ei greitt gáð | gætir hafði dvalit mætr. |
(VEÞ)
Rekka bjóst fúss flokkr | fara, sá er boðið var | til brullaups brynsvells | beiðir og⸌k⸍ kom á leið; | enn kunni hann saung sinn | seima á degi þeim, | tíða, var ei greitt gáð, | gætir hafði dvalið mætr. |
(VEÞ)
ÍM II, 131.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.